یادداشت | کار مسئولان دیگر؛ حذف دیوارهای بی‌خدمتی

به گزارش سرویس فرهنگی اجتماعی خبرگزاری رسا، منش این روزهای مسئولان ما در برخی عرصه‌ها نشان از بازگشت به روش‌های انقلابی و آموزه های دینی است و بازگشت از وضعیت چندین ساله ای که فکر و فرهنگ جامعه را نادیده گرفته است.

از زمانی که تغییر و تحولات در شورای سیاستگذاری ائمه جمعه صورت گرفت و امامان جمعه تازه نفس و خوش فکر و مردم‌دار وارد میدان شدند زمان زیادی نگذشته است؛ اما خاطره شیرین عملکردهایشان برای همیشه در تاریخ ماندگار می شود.

در میان همه اقدامات خوب و پسندیده امامان جمعه، ماجرای دستور حذف نرده های حایل بین مردم و مسؤلان بیش از همه بازتاب خبری داشت و همچنان نیز ادامه دارد.

آغاز این کار با تصمیم و اعلام امام جمعه محترم تبریز رقم خورد و برخی امامان جمعه نیز این رویه را ادامه دادند که در آخرین مورد هم شاهد این اقدام از سوی رئیس شورای سیاستگذاری کشور و امام جمعه جدید تهران بودیم.

حذف نرده‌ها از همان ابتدا واکنش های مثبت و منفی را به دنبال داشته و دارد و عده ای معتقدند که این تنها یک کار نمادین است و اثری ندارد.

واقعیت این است که برداشتن نرده با این که کاری بسیار ضروری و مفید است؛ اما پایان کار نیست و همه چیز تمام نشده است.

این اقدام به اندازه ای برای جامعه هم تازگی داشته و هم شوک آور بوده و هنوز گیجی ناشی از آن ادامه دارد و دو پرسش اساسی که در اذهان شکل گرفته است؛ «چرا دیرهنگام؟ چرا در این حد؟»

انگار خیلی ها سالیانی است منتظر چنین معجزه ای بوده اند و تصور هم نمی کردند که روزی چنین بشود.

یا مثلا در همین چند هفته قبل وقتی خبر تقدیر یک امام جمعه از رفتار مأمور پلیس که او را جریمه کرده بود رسانه ای شد، خیلی ها تعجب کردند. در حالی که این یک کار ساده و مطابق با روش و منش دینی بود. اما از بس عده ای خود را تافته جدا بافته پنداشته اند و عبای دوری از مردم بر سر کشیده اند این رفتار هم عجیب و خارق العاده به نظر می رسد.

حالا چه باید کرد؟

لااقل در آن مقدار که به امامان جمعه مربوط می شود عمل به توصیه رهبر انقلاب در آخرین دیدار است که فرمودند: "دستگاه امامت جمعه، یک دستگاه طلبگی است؛ دستگاه آخوندی است؛ دستگاه اداری نیست؛ شکل اداری به آن نباید داد. حضور مدیرانه در باب نماز جمعه جواب نمی دهد؛ حضور طلبگی و روحانی‌ مآب و آخوند مآبانه جواب می دهد؛ رفتار رئیس‌ مآب نباید باشد، رفتار روحانی‌ مآب باید باشد؛ رفتار پدرانه، رفتار برادرانه، رفتار صمیمانه؛ این رفتار روحانی است." (۱۳۹۴/۱۰/۱۴)

باید به سرعت به روند از بین بردن دیوارهای بتنی میان مردم و برخی مسئولین ادامه داد و برای عادی سازی رفتارها تلاش کرد.

باید مردم لمس کنند رفتار صمیمانه مسؤلان و منتسبان به نظام را و این جز با همدردی و فهم عمیق مشکلات میسر نمی شود. مردم با برخی افراد سر و کار دارند که هرچند به ظاهر در میانشان هستند و حتی نرده ای هم در کار نیست؛ اما احساس نمی کنند که این آقا دردشان را باور دارد.

در میان صفحات صحیفه امام راحل چند مطلب خیلی زیاد به چشم می آید که کلید حل مشکل است.

حضرت روح الله خدمت به مردم و ساده زیستی مسئولان را دو راهکار حفظ نظام می دانند و  معتقدند هرکسی می خواهد به اسلام خدمت بکند باید مردم را تکریم نماید و از خدمتگذاری به آن ها دریغ نداشته باشد.( صبح ۱ دی ۱۳۶۱/ ۶ ربیع الاول ۱۴۰۳)

بنیانگذار جمهوری اسلامی در یکی از سخنانش از هرگونه رفتار که باعث وارونه جلوه داده شدن اسلام بشود بر حذر می دارد و می گوید: "من از همه، از همه کمیته‌ها، از همه پاسدارها، از همه معممین، از همه اهل منبر، از همه اهل محراب، از همه مسلمانها، عاجزانه، با کمال عجز و تواضع، استدعا می‌کنم که این اسلامی که الآن به دست شما افتاده است وارونه نشانش ندهید؛ همان طور که هست عرضه کنید. اگر اسلام را همان طور که هست عرضه کنید، دنیا قبولش می‌کند؛ متاع خوبی است. اما اگر چنانچه امروز خدای نخواسته ما یک جور عملی بکنیم که این عمل اسباب این بشود که بگویند اسلام این طور هست، بزرگتر خیانت را ما به اسلام کردیم. "( ۸ خرداد 58‌، تاریخ این سخنرانی در صحیفه نور ۹/ ۳/ ۱۳۵۸ آمده است.)

یا در جایی دیگر با تأکید بر حفظ حیثیت اسلامی می فرمایند: " الآن ی کوقتی است که ما احتیاج به این داریم که همه‌مان رفتارمان، گفتارمان، اعمالمان یک طوری باشد که این دشمنهای ما به ما اشکال نکنند که اینها هم همانند؛ آن روز نمی‌توانستند، حالا می‌توانند. آن روز چون آب نبود شنا نمی‌کردند؛ حالا آب هست؛ حالا که آب هست، شناگر قابلی هم هستند! نباید این طور بشود؛ ما باید حفظ کنیم خودمان را، حفظ کنیم حیثیت اسلام را، حفظ کنیم حیثیت جمهوری اسلامی را" (۱۲ تیر ۱۳۵۸/ ۸ شعبان ۱۳۹۹)

امام خمینی همچنین حفظ نظام را در گرو حفظ مردم می داند و بر این باور است که اگر مسئولین با مردم همراه باشند مشکلات کشور حل خواهد شد.

سعادت یک کشور هنگامی است که مسئولانش باور کنند خدمت رسانی و جلب اعتماد و محبت مردم راه حل مشکلات است./918/ی703/س

محمد هادی سمتی